هی فلانی!

هی،فلانی!  

دل به غم مسپار،نومیدی بران از خویش،دور دار از جان خود تشویش! 

 تو درختی نومیدی آتش قهار،باشتاب و بدامان گستر. 

هان مشو تسلیم نومیدی،که نماند از وجودت غیر خاکستر 

 جای شکرش باز هم باقیست.تو هنوز اینجا مرا داری،من تو را دارم.ما هنوز اینجا شناساییم که چه هستیم و چه هستیم وکجا هستیم و چرا هستیم؟ 

 این اصلی ترین اصل است:و چرا هستیم؟؟؟