دو شبه که دارم ادامه "لیلی و مجنون" رو میخونم،نمیگم دلم واسه مجنون میسوزه،چون خودش انتخاب کرده و واقعا بدیی نمیبینه اما طفلی گناه داره. هرچند از نظر من اوضاع لیلی بدتره.
خوشحالم که مجنون نمیشم امیدوارم هیچ وقت لیلی هم نشم...
این روزام رو که تو دفتر روزنوشتای ۸۸ مرور میکنم از حضور "تو" پره و حضور "تو" و حضور "تو"...
و ۸۹ عاری از تو
نمیدونم اون روزا خوب بود یا این روزا
من از هزار سال خستگی،از کنج زندون اومدم
دلم کویر غربته،به عشق بارون اومدم
غرور تیکه تیکه ام و میخوام که مرهم بذارم
غصه های یه عمرمو رو دوش عالم بذارم
من پی دست پاک میام،غبار قلب پیرمو پاک کنه
و رها کنه رویاهای اسیرمو
میخوام که از یاد ببرم هرچی ازم گرفته شد
میخوام فراموش بکنم هرچی رشتم پنبه شد...
خنده تلخ آدما همیشه از دلخوشی نیست
گاهی شکستن دلی کمتر از آدمکشی نیست
گاهی دل اینقد تنگ میشه که گریه هم کم میاره
یه حرف خیلی ساده هم گاهی چقد غم میاره