سلام
حال همه ما خوب است
ملالی نیست,
جز گم شدن گاه به گاه خیالی دور
که مردم به آن شادمانی بی سبب می گویند
با این همه عمری اگر باقی بود,طوری از کنار زندگی می گذرم
که نه زانوی آهوی بی جفت بلرزد و نه این دل ناماندگار بی درمان...
...نامه ام باید کوتاه باشد,ساده باشد,بی حرفی از ابهام و آینه
از نو برایت می نویسم :
حال همه ما خوب است... اما تو باور نکن!
پی نوشت:گاهی اوقات که دلم میزنه به سرش,خسرو شکیبایی گوش میکنم
حالا خانه سبز باشه یا شعرای سید علی صالحی فرقی نداره
خیلی وقته دارم فک میکنم به این موضوع که دوستت دارم یا نه؟؟؟ ولی به هیچ نتیجه ای نرسیدم
هیچی!!!
شک کردم که اصلا از اول هم من دوست داشتم یا فقط فک میکردیم هر دو که همدیگرو دوس داریم
آخه اگه دوست دارم پس چرا دلم بعد خداحافظی تنگ نشد واست؟
چرا بهونه ات رو نگرفت؟
چرا دیگه دوس ندارم ببینمت؟
چرا دیگه نمیخوام جایی باشم که تو هستی؟ حتی یه جورایی می ترسم
...و هزارتا چرای دیگه دارم بی جواب!!!
کاش میشد بهم بگی ولی نیستی که بگی.شاید تو هم نمیدونی
ولی آرزو میکنم هر جا هستی خوش باشی و خوشبخت