همیشه خیلی دوس دارم موقع اذان صبح بیدار باشم و نماز رو اول وقت بخونم ولی خب تنبلی یا هرچیز دیگه نمیذاره،داشتم وبگردی میکردم که یهو به یه متن خوردم که این خاطره رو یادم آورد :
پارسال که خوابگاه بودم یه شب با صدای باز شدن پنجره اتاق از خواب پریدم -از اون بادهای وحشتناک یزد می آمد و پنجره رو باز کرده بود- وقتی بیدار شدم دیدم که الله اکبر اذانه. خیلی کیف کردم
از اون روز به بعد، من که با باد و صداش اساسا مشکل داشتم، دیگه خیلی دوسش دارم.چون ایمان دارم که باد پیامبری از پیامبران خداست.مثل بارون،برف و یا حتی بعضی از خواب و رویاها
بعد دعایی که واسه همه می کنید اگه منم یه گوشه از یادتون آمدم،دعام کنید
خوش باشید
منم دوس دارم
ولی خب ادم به هر چی دوس داره نمیرسه
ادم خیلی چیزایی که دوس داره رو حتی از دس میده