اردیبهشت/87

 

همیشه عاشق مسافرت بودم.یکی از قشنگ ترین جاهایی که دوس دارم برم شیرازه،تا حالا نرفتم آخه.امشب ایشالا با بچه ها میریم شیراز. 

قرار بر این بود من،زهرا،صدیق،سمیه،عادله و زهرا و رامینا بریمولی امروز رامینا که از دانشگاه آمد گفت رحیمی(استاد محترم بتون1)کلی تمرین داده که شنبه باید تحویل بدن،تازه شایدم کوئیز بگیره،امتحان یه چیز دیگه هم دارن(که یادم نیست)؛همه ی اینا یعنی اونا نمیان 

من میخواستم اونام باشن خب

دستمال سرخ دلم

این جایم

بر تلی از خاکستر

پا بر تیغ می کشم

و به فریب هر صدای دور

دستمال سرخ دلم را تکان میدهم 

(مرحوم حسین پناهی)

دعا

الهی چون اندوهناک شوم تو دلخوشی منی و چون محروم گردم تو همه ی امیدی و چون غم و غصه بر من هجوم آورد پناهم به توست... 

 پس قبل از بلاعافیت را 

 وپیش از طلب توانگری را  

و پیش از گمراه شدن هدایت را بر من منت گذار 

 و مرا از آزار مردمان کفایت کن  

و ایمنی از روز قیامت را نصیبم فرما  

و حسن ارشاد را به من مرحمت کن 

 (صحیفه سجادیه-دعای بیستم)

پست ۱

این رو یه دوست که خیلی برام عزیزه تو جزوه ام نوشت منم نوشتمش اینجا 

 خدایا اردیبهشته! 

میوه ها هنوز نرسیدند آخه اونا چرا اینقدر دیر میرسند؟  

مگه راهشون چقد دوره؟  

خدای مهربون شنیدم ما رو از همه ی آدما بیشتر دوست داری... 

 خدایا این روزا خورشید زود از خواب بیدار میشه نمیذاره ما هم بخوابیم یه چیزی بهش بگو

بسم الله

امشب شروع کردم یا بهتر بگم بامداد امشب شروع کردم به نوشتن...